Σάββατο 27 Απριλίου 2013

Philm 21/4/2013 Στο Second Skin

Μετά τη δισκοκριτική του Harmonic, πάρε στα καπάκια την ανταπόκριση από τη συναυλία τους στην Αθήνα!  Το κεντρικό πρόσωπο εννοείται ότι ήταν ο Lombardo, για αυτό φρόντισε τα τύμπανα να στηθούν μπροστά στη σκηνή, στην ίδια ευθεία με τους άλλους δυο της μπάντας. Αυτή ήταν η πώρωση της βραδιάς. Γιατί τον Lombardo τον έχουμε ξαναδεί ζωντανά και μάλιστα με τους Slayer, αλλά σκέψου ότι αυτή τη φορά πέρα από το σημείο που έστησε τα τύμπανα στη σκηνή, έπαιξε με ένα σχεδόν βασικό σετ τυμπάνων που δεν τον έκρυβε. Βάλε ότι το μαγαζί ήταν μικρό και τον είχες σε απόσταση αναπνοής, μπορούσες να διακρίνεις ακόμα και τις εκφράσεις του προσώπου του, την ένταση με την οποία έπαιζε , τις μπαγκέτες που έσπαγαν ή του γλίστραγαν από τα χέρια, αλλά εκείνος εκεί, το βιολί του, σφυροκοπούσε τα τύμπανα κι έκανε τον κατασκευαστή τους να καμαρώνει που άντεξαν στα χέρια του!
Έχοντας μόνο μια κυκλοφορία στο ενεργητικό τους ξέραμε τι θα ακούσουμε. Δηλαδή, όλο το Harmonic (παίζοντας τα τραγούδια σε γρηγορότερο tempo από αυτό του άλμπουμ), συν κάποια νέα τραγούδια όπως διαβάσαμε σε συνέντευξη του Lombardo και όσοι παρακολουθούν τα video της μπάντας στο youtube, γνώριζαν και για τη διασκευή του Symptom Of  The Universe. Ξεκίνησαν χωρίς λόγια με τα τραγούδια να διαδέχονται το ένα το άλλο και ο μόνος λόγος που σταματούσαν ήταν για να διορθώσει τα τύμπανα ο Lombardo (είπαμε ότι άντεξαν άλλα σίγουρα ταλαιπωρήθηκαν). Τότε μόνο έβρισκε την ευκαιρία ο Tomaselli να πιάνει τη κουβέντα με τον κόσμο. Τελικά αποδείχτηκε ο πιο επικοινωνιακός κι ο πιο εκδηλωτικός, καθώς έζησε τη συναυλία με τον δικό του εκστατικό τρόπο! Ο Lombardo πέρα από το show που έδωσε πίσω από τα τύμπανα, αρκέστηκε μόνο σε χειρονομίες ευχαριστίας προς το κοινό που τον επευφημούσε, ενώ ο Nestler μόνο στην παρουσίαση της μπάντας.
Δεν περίμενα κι ούτε απογοητεύτηκα που δεν έπαιξαν τίποτα από Slayer, ούτε πιστεύω ότι αυτό δείχνει κάτι για τις μεταξύ τους σχέσεις. Απογοητεύτηκα περισσότερο από το κοινό (αυτό που κάποιος φίλος μου ονομάζει subuteo). Σίγουρα η μουσική των Philm δεν είναι η πιο συναυλιακή που μπορείς να βρεις, αλλά ρε φίλε, ακόμα κι όταν ακούς κάτι που δεν σου αρέσει, το πόδι σου το κουνάς κάποιες τουλάχιστον στιγμές στο ρυθμό της μουσικής.
Για να κλείσω τις εντυπώσεις μου από τη συναυλία, θα αναφερθώ και στη μπάντα που προηγήθηκε.  Εννοείται ότι δεν τους είχα ξανακούσει τους Tardive Dyskinisia, αλλά διάβασα καλά πραγματάκια για αυτούς.  Προσωπικά αυτού του είδους ο ήχος δεν μου αρέσει, αλλά όσοι γουστάρουν μπάντες τύπου Meshuggah μάλλον θα τους λατρέψουν! Μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια, με πολλές αλλαγές που χανόσουν.  Δύσκολα τραγούδια για συναυλία! Αν και στριμωγμένοι στη μικρή σκηνή, έκαναν ότι καλύτερο για να ζεστάνουν το κοινό "subuteo". Μάταια όμως! Τι κι αν οι κιθαρίστες κοπανιόντουσαν, τι κι αν ο τραγουδιστής προσπαθούσε να πει κανα αστείο, τι κι αν έκραζε για την απάθεια του κοινού, τα αγάλματα έμεναν ακίνητα!






1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ρε φίλε δε θα σου το έλεγα άλλα μ'έχεις πατήσεις τρεις φορές μέχρι τώρα...